* خانم عباسعلی! شما در حال اعزام به مسابقات جهانی کاراته در اتریش هستی، وضع آمادگی‌ات چطور است؟

آمادگی خوبی دارم؛ اگر آماده نبودم، به مسابقات نمی‌رفتم تا زنگ تفریح حریفان شوم، ما مدت‌های طولانی در اردوها بودیم، تمریناتی را انجام دادیم تا به اوج آمادگی صد درصد برسیم، ولی تنها مشکل فدراسیون این بود که مسابقات تدارکاتی نداشتیم چون به مسابقات لیگ جهانی هم نتوانستیم برویم، لیگ جهانی خیلی می‌توانست به ما کمک کند تا قبل از رقابت‌های جهانی بتوانیم حریفان‌مان را بشناسیم.

* مگر از حریفان شناخت نداری؟

منظور از شناخت آن نیست که ما خبر نداریم که حریفان‌مان چکار می‌کنند؛ به هر حال اگر با حریفان‌مان مبارزه می‌کردیم، استرس ما کمتر می‌شد با این اوصاف نباید در مورد این مسأله زیاد فکر کنیم، باید تلاش کنیم که در آنجا بهترین نتیجه را بگیریم، البته بیشتر حریفانم را می‌شناسم و با اکثر آنها مبارزه کرده و صد درصد آنها را آنالیز کرده‌ام. آنها هم مرا آنالیزکرده‌اند، باید با یک نحوه کار متفاوت در برابر آنها حاضر شوم چون در این مدت علاوه بر اینکه در اردوها بودم، در خارج از اردو هم با مربی خودم تمرین‌های شخصی خود را نیز ادامه می‌دادم. امیدوارم بتوانم آنجا خوب ظاهر شوم، چون سطح مسابقات جهانی کاراته خیلی بالاست و مهم‌ترین حریفانم از مصر، فرانسه، ژاپن، کرواسی و... هستند.

* شما در مسابقات جهانی کاراته آلمان بازی را در فینال واگذارکردی، چرا این اتفاق افتاد؟

چون ما اولین بار بود که در مسابقات جهانی حضور پیدا می‌کردیم، خیلی کارشناسان بازی مرا که دیده بودند، گفتند که می‌توانستم مدال طلا بگیرم اما حریفم تجربه‌اش بیشتر بود و بهتر ظاهر شد، تجربه در مسابقات جهانی خیلی می‌تواند به آدم کمک کند شاید تجربه کم باعث شد که مدال نقره بگیرم.

* امسال وضعیت کاراته در مسابقات جهانی با دوره‌های گذشته فرق می‌کند چون کاراته المپیکی شده و همه تیم‌ها با تمام توان در مسابقات شرکت می‌کنند، در این باره چه نظری دارید؟

نمی‌توانم تضمین کنم که نتیجه چه می‌شود، چون در جهان از تیم ما شناخت زیادی دارند ولی با توجه به تمریناتی که انجام دادیم، می‌رویم تا ثابت کنیم که واقعاً توانمند هستیم تا نتیجه ایده‌آل‌مان را به دست بیاوریم، همه دارند تلاش می‌کنند. هر کسی بیشتر تلاش کند، مزد زحماتش را می‌گیرد، ما درچند سال اخیر شناخته‌تر شده‌ایم، سال اول وقتی به مسابقات جهانی رفتیم کسی تصور نمی‌کرد که فینالیست داشته باشیم اما دیدید که من نقره گرفتم و کاتای تیمی هم برنز گرفت، همه می‌گفتند که برویم یک تجربه‌ای کسب کنیم ولی در اولین حضورمان ثابت کردیم که توانمند هستیم و الان خیلی از کشورها از ایران ترس دارند و تیم بانوان ایران را قدرتمند می‌دانند، ما در آسیا در رده اول، دوم هستیم.

* فکر می‌کنی کاراته در المپیک بتواند مثل تکواندو برای ایران مدال بیاورد؟

دوست ندارم رشته ورزشی خودم را با رشته‌های دیگر مقایسه کنم ولی می‌توانید به مسابقات بازی‌های آسیایی مراجعه کنید که خیلی مشهود است، کاراته هر وقت به مسابقات رفته ، مدال گرفته و هیچ وقت کمتر از رشته‌های دیگر مدال نیاورده، حتی بیشتر از آنها هم مدال آورده است.

* کارشناسان معتقدند ورزشکاری که می‌خواهد برای المپیک آماده شود از همین امروز باید استارت بزند؛ برای المپیک توکیو چه برنامه‌ای داری؟

من برنامه‌ریزی برای المپیک را به بعد از مسابقات جهانی موکول کرده‌ام تا یک برنامه منسجم برای المپیک داشته باشم. المپیک میدان خیلی بزرگی است، ما نمی‌توانیم یک سال مانده به المپیک کارهایمان را شروع کنیم، چشم به هم بزنی چهار سال دیگر رسیده، بنابراین تا وقت است باید شروع کنیم به تنهایی هم نمی‌توانی برای خودت برنامه‌ریزی کنی مسئولان باید هوای ما را داشته باشند و در این مسیر ما را تنها نگذارند چون شرایط المپیک دشوار است باید خیلی زحمت بکشی تا بتوانی مدال به دست بیاوری. امیدوارم مسئولان امکاناتی در اختیارم بگذارند تا مسیر را برایم هموار کند.

* هم اکنون مدال نقره جهان و طلای آسیا را در کارنامه داری. فکر می‌کنی این سری مدال شما چه رنگی خواهد بود؟

من هیچ وقت قول مدال نمی‌دهم؛ سعی می‌کنم که توانایی خودم را ثابت کنم و تا آنجا که امکان داشته باشد، تمام تلاش خود را می‌کنم‌ تا بهترین نتیجه را بگیرم.

* سقف آرزوهایت در کاراته کجاست؟

یک مدتی سقف آرزوهایم مدال جهانی بود و همیشه می‌گفتم تا وقتی که هستم کاراته المپیکی می‌شود، بالاخره این اتفاق افتاد و باعث شد انگیزه‌ام بالا برود حالا رشته ما المپیکی شده. به امید خدا اگر بتوانم مدال جهانی‌ام را تکرارکنم، سقف آرزویم می‌تواند کسب بهترین مدال المپیک باشد چون سقف آرزوهای هر ورزشکار حرفه‌ای همین است نه تنها من.

* تا چه زمانی می‌خواهی به ورزش قهرمانی ادامه دهی؟

تا موقعی که آدم توانمند باشد، می‌تواند به ورزش ادامه دهد، اینها را ما در ایران باب کردیم وقتی طرف 30 سالش می‌شود باید ورزش حرفه‌ای را کنار بگذارد در صورتی که چنین چیزی وجود ندارد. من خبر دارم در خیلی از کشورها سن 35 سالگی اوج پختگی و آمادگی ورزشکار است. شما نمی‌توانی تضمین کنی باید در یک سنی ورزش قهرمانی را کنار بگذاری تا وقتی که بدن جواب بدهد، ورزش قهرمانی را باید ادامه داد.

* باارزش‌ترین اتفاق زندگی شما چه بوده است؟

مدال طلایی که در بازی‌های آسیایی کسب کردم، باعث شد همه ببینند که زنان ایران واقعاً توانمند هستند و چیزی از آقایان کم ندارند چون آن زمان زیاد به ورزش خانم‌ها بها داده نمی‌شد و کسی هم متوجه این نبود که خانم‌ها هم می‌توانند مدال بگیرند، ولی این اتفاق افتاد. از همه باارزش‌تر اینکه وقتی برای کشورت مدال می‌گیری و پرچم سه رنگ بالا می‌رود، یک غرور خوبی به آدم دست می‌دهد که باعث انگیزه می‌شود دوباره تکرار کنی.

* خاطره‌انگیزترین مسابقه‌ات کدام بازی بوده است؟

هر مسابقه‌ای لذت خاصی دارد، نمی‌توانم بگویم کدام مسابقه خاطره انگیز بوده، درست است که در مسابقات جهانی مدالم نقره شد ولی وقتی که فینالیست شدم، خیلی برایم ارزشمند بود، بازی‌های آسیایی هم خیلی خوب بود، مسابقات قهرمانی آسیا در سال 2015 برای من خاطره‌انگیز بود چون برای بار چندم بود که حریف قدرتمند ژاپنی را شکست می‌دادم.

* تلخ‌ترین بازی‌ات کدام بازی بوده است؟

تلخ‌ترین بازی‌ام، بازی‌های آسیایی گوانگجو بود، آنجا واقعاً احساس می‌کردم هیچ وقت خودم نبودم، البته تجربه و سنم در آن بازی‌ها خیلی کم بود. آن باخت باعث شد که الان اینجا باشم.

* تا به‌حال شده که بخواهی لژیونر شوی؟

بله، من لژیونر بودم، البته لژیونر شدن ورزش‌های تیمی با ورزش‌های انفرادی متفاوت است چون شما وقتی لژیونر می‌شوی، فقط یک مسابقه می‌روی و باز می‌گردی، من در دو تیم الاهلی امارات و الیرموک کویت بازی کردم.

* قهرمانی چه مزیت‌هایی برای شما داشته است؟

قهرمانی باعث شهرتم شده است و این شهرت خیلی در زندگی به من کمک کرده است ولی نگه داشتن شهرت کار دشواری است، باید خیلی مراقب باشی تا از جایگاهی که داری به پایین کشیده نشوی، بعضی اوقات آدم‌ها وقتی به شهرت می‌رسند از مسیرشان عقب می‌مانند به خاطر آن نگه داشتن شهرت خیلی سخت است که چطور رفتار کنی تا مردم از دستت ناراحت نشوند.

* آیا کاراته برای خانم‌ها ورزش خشنی نیست؟

کاراته اسمش خشن است به طور کلی رشته‌های رزمی اسم‌شان خشن است ولی روح آدم را بالا می‌برد. خشونتی که می‌گویند روی ما تأثیر آنچنانی نداشته است خشونت در کارمان است و در همان جا انرژی‌مان تخلیه می‌شود.

* از مسئولان چه خواسته‌ای داری؟

رشته کاراته در کشور جایگاه بالایی دارد و جزو رشته‌های مدال‌آور است و به کشورمان در رنکینگ مدال‌ها کمک کرده است حال که این رشته المپیکی شده، نباید این رشته را تنها گذاشت مسئولان باید از کاراته حمایت کنند ما برای گرفتن رنکینگ باید تحت حمایت باشیم تا بتوانیم موفق شویم.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از روزنامه ایران، صفحه 10 ، تاریخ انتشار: پنجشنبه 29 مهر 1395، شماره: 6338 .